تام کالین یکی از برجسته ترین سینماگران مرتبط با جریانی است که به کوئیر سینما مشهور شده است. طبق معمول او سراغ تابوها رفته است و این بار نه فقط تابوی ه م ج ن س گ را یی بلکه تابویی از آن هم ممنوع تر یعنی زنای با محارم. کالین این جا هم به داستانی واقعی می پردازد که در آن رابطۀ یک مادر با پسرش مورد توجه قرار گرفته است. بحران رابطۀ میان خانم و آقای بکلند، مادر را به سوی پسرش نزدیک (و نزدیک تر) می کند. در عین حال تام گ ی است و این رابطۀ او را با مادرش پیچیده تر هم می کند. تا آن جا که دیده ام، نقدها از اثر چندان رضایت ندارند، و اعتقاد دارند فیلم نتوانسته خوب داستان و شخصیت ها را پرورش دهد، اما من از فیلم لذت بردم. فیلم از شما کمی صبر می خواهد، باید کمی به کسالت و بی سرانجامی علاقه داشته باشید، اما پایان فیلم کاملا رضایت بخش است. یعنی به شما پاداش خوبی می دهد. تهیه کنندۀ جسور فیلم خانم کریستین واچن (Christine Vachon) را شما فقط به اسم نمی شناسید ولی مطئناً اگر گ ی و اهل سینما باشید از او ممنون خواهید بود. کارنامۀ او در این دو دهه فعالیتش است درخشان است (از جمله کارهایش پسرها گریه نمی کنند و من آن جا نیستم.) جولین مور (که بازی سحرآمیزش را مخاطبان گ ی در فیلم های فرسنگ ها دور از بهشت و ساعت ها، باید خوب به خاطر داشته باشند، این جا هم می درخشد. او خیلی ساده خوب است؛ و کار شاقی برای این منظور نمی کند. تام کالین کم کار است. پیش از این از تام کالین فیلم مدهوش (Swoon) دربارۀ ماجرای لیوپولد و لیوب، دو قاتل مشهور دهۀ بیست و رابطه شان با ه م ج ن س گ را یی در سال 1992 توجه ها را به خود جلب کرد و وی را تبدیل به یک فیلمساز قابل اعتنا کرد. دربارۀ این فیلم بعداً می نویسم، اما به نظر می رسد ربط دادن قتل به هم جنس گرایی آن هم در زمانی که مردم همین طوری هم نسبت به ه م ج ن س گ را یی بدبین هستند، آن هم توسط یک فیلم ساز گ ی، کار درستی نباشد.و بالاخره این که آیا زنای با محارم واقعا انحراف است؟ من مطمئن هستم هر کس که می خواهد این سوال را پاسخ دهد فوراً خود و خانواده اش را مجسم می کند و این پاسخ به این سوال را مشکل می کند. ولی کمی درباره اش فکر کنیم؟ آیا این هم مثل ه م ج ن س گ را یی یک عشق بی جهت ممنوع است یا …؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر